Καλησπέρα στην όμορφη γειτονιά μου που έχει βάλει τα καλά της
λόγω εορτών. Εύχομαι χρόνια πολλά καλά και με υγεία σε όλους!!!
Παρακάτω σας παρουσιάζω τις τελευταίες μου δημιουργίες για τους
αγαπημένους μου που δεν πρόλαβα να δώσω τα Χριστούγεννα διότι φέτος
γέμισε το σπίτι μου με συγγενείς και είχα μαγειρέματα και πολλή πολλή
χαρά, ήμουν τόσο χαρούμενη με τις ετοιμασίες αλλά είχα και
τον μπομπιράκο μου μαζί μου συνεχώς και δεν μου έμεινες χρόνος...
οπότε πάμε για την Πρωτοχρονιά!!! :)
Τι να ευχηθώ για το νέο έτος;;;;;;;
Να ευχηθώ για τον καθένα σας όλα τα καλά του κόσμου,
που δεν είναι πράγματα πάντα, αλλά
αυτούς τους δύσκολους καιρούς πολύς κόσμος χρειάζεται μόνο
τα βασικά που είναι μια ζεστή γωνιά, ζεστό φαγάκι, φιλόξενες
καρδιές........είναι πάντα στη σκέψη μου!!!!
Σας αφιερώνω απόσπασμα από το υπέροχο
παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά "Ένα δέντρο μια φορά" ,το οποίο φέτος
έκαναν θεατρικό ο παιδικός σταθμός που πάει το παιδάκι μου, και συμμετείχαν
όλοι! Και τα παιδιά και οι δάσκαλοι, ήταν υπέροχα, πρώτη φορά έβλεπα
το τριών ετών αγοράκι μου πάνω σε θεατρική σκηνή και τον έβλεπα
τόσο ώριμο, σαν να ήξερε ακριβώς τι συμβαίνει, ήταν φοβερό το αίσθημα που ένιωσα,
να βλέπω τις δυνατότητες του σε κάτι τόσο καινούριο, την ατάραχη φατσούλα του...το απόλαυσε
πάντως πολύ, ένιωσα τόσο μα τόοοοοοσο περήφανη
χαζο-μαμά, όπως όλες μας φαντάζομαι.... :)
Αυτή είναι η μπαλίτσα μου!
Έτσι υπέροχα κλείσαμε για τις γιορτές, με τα παιδιά μας, να μας αφήνουν άφωνους από τις δεξιότητες τους και φυσικά την υπέροχη δουλειά και την μεγάλη προσπάθεια των δασκάλων τους. Ένιωσα τόσο περήφανη μαμά, μέσα μου πάλευε το γέλιο με το δάκρυ της χαράς και στα χείλη μου είχε κολλήσει αυτό το "χαζό" χαμόγελο, τι άλλο να πω, οι μαμάδες θα με καταλάβουν!!!!
Του έβγαλα και ένα στιχάκι :
" Μια μπάλα που γυρίζει και τον κόσμο μας στολίζει, σαν λαμπιόνι τον φωτίζει, με χαρά τον πλημμυρίζει!!!! "
Η ιστορία εκτυλίσσεται ένα χριστουγεννιάτικο βράδυ, όταν στο ζοφερό πεζοδρόμιο μιας πόλης συναντιούνται ένα παραμελημένο δέντρο κι ένα φτωχό αγόρι. Το δέντρο βλέπει από τα παράθυρα των σπιτιών τα καταστόλιστα έλατα και ζηλεύει. Ζητά από το αγόρι να το στολίσει. Εκείνο όμως ούτε στολίδια έχει ούτε χρήματα. Πώς είναι δυνατόν να στολίσει ένα μίζερο δέντρο στη μέση ενός παγωμένου πεζοδρομίου; Κι όμως… εκείνη η νύχτα είναι μια νύχτα ονείρων, μια νύχτα μαγική …
 |
| Αυτό το δεντράκι φτιάχτηκε από τι πλαστελίνες του γιου μου. |
